PORADNIKI

 - OGRZEWANIE PODŁOGOWE

 - KOLEKTORY SŁONECZNE (SOLARY)


OGRZEWANIE PODŁOGOWE

Ogrzewanie podłogowe jest obecnie najpopularniejszym spośród systemów ogrzewania płaszczyznowego. Ma ono swoje plusy i minusy, które należy poznać, by móc ocenić czy warto zainwestować w ten rodzaj ogrzewania.

Zalety ogrzewania podłogowego

  • Ogrzewanie podłogowe jest bardzo estetyczne, ponieważ nie ma widocznych elementów instalacji.
  • Zapewnia najbardziej komfortowy rozkład ciepła – pionowy – najmocniej ogrzewane są stopy, nie głowa (jak w przypadku grzejników konwekcyjnych), co jest istotne dla dobrego samopoczucia.
  • W nowym budownictwie, gdzie nie ma dużych strat ciepła jego wydajność cieplna – 70–80 W/m² wystarcza dla utrzymania właściwego poziomu temperatury w domu. Przy czym należy pamiętać, iż temperatura podłogi nie powinna przekraczać 29°C. Natomiast w miejscach, w których nieustannie przebywają ludzie nie więcej niż 26°C, jedynie w łazienkach, gdzie często chodzimy boso, temperatura może plasować się na poziomie 33°C, a 35°C w punktach o podwyższonym prawdopodobieństwie utraty ciepła (ściany zewnętrzne, okna).
  • Ogrzewanie podłogowe wodne może współpracować zarówno z kotłami (również na paliwo stałe, gdy zastosujemy układ obniżający temperaturę), a także z nowoczesnymi, ekologicznymi źródłami ciepła.
  • Ogrzewanie podłogowe jest wskazane dla domów, w których są dzieci, ponieważ one często bawią się na podłodze.
  • Ten typ ogrzewania ma także dużą wartość dla alergików, ponieważ nie osiągając wysokiej temperatury (jak to ma miejsce przy grzejnikach) nie powoduje podgrzewania kurzu, który w temperaturze powyżej 55°C staje się drażliwy dla błon śluzowych.

Instalacja ogrzewania podłogowego

Aby ogrzewanie podłogowe nie sprawiało kłopotu, musi być właściwie zainstalowane. Nawet najmniejsze błędy popełnione podczas tego procesu będą owocowały dużym nakładem finansowym na późniejsze naprawy. Z tego względu zarówno wodne, jak i elektryczne ogrzewanie podłogowe musi być zainstalowane bez zarzutu.

Wodne ogrzewanie podłogowe

Podłoże. Wskutek tego, że instalacja wodnego ogrzewania podłogowego jest dość skomplikowana i wymaga odpowiedniej grubości stropu, to najczęściej jest spotykana w nowym budownictwie, które przygotowane jest na jego montaż. Z tych samych przyczyn ten typ ogrzewania nie jest raczej wskazany w budynkach, gdzie strop może nie wytrzymać  dodatkowego obciążenia. Instalacja wodnego ogrzewania podłogowego wpływa znacznie na zwiększenie grubości podłogi, nawet do ok. 7 cm, nie licząc samego pokrycia podłóg. Podłoże pod ogrzewanie podłogowe powinno zostać odpowiednio przygotowane. Przede wszystkim należy zadbać, aby było gładkie – dzięki temu uniknie się ewentualnego popękania betonu (jastrychu) i zniszczenia instalacji. Oczyszczone podłoże należy zaizolować (np. polistyrenem) i pokryć warstwą przeciwwilgociową. Jeśli podłoga znajduje się na gruncie, wówczas należy wzmocnić izolację, przez dodanie warstwy przeciwwilgociowej także pod termoziolacją. Obecnie producenci proponują zakup gotowych izolacji w postaci np. płyt styropianowych pokrytych aluminium bądź warstwą folii polietylenowej. Innym rozwiązaniem są specjalne płyty styropianowe, stanowiące zarówno warstwę izolacyjną, jak i przeciwwilgociową, dodatkowo wyposażone w specjalną powierzchnię (z rowkami lub czopami) ułatwiającą mocowanie kabli.

Dylatacja. Warto także pamiętać, iż wokół ścian powinno się wykonać dylatację – izolację brzegową, która będzie oddzielała podłogę od konstrukcji budynku, aby mogła „pracować” pod wpływem zmian temperatury. Izolacja ta powinna być wykonana ze sztywnych płyt (najczęściej w tej roli występuje styropian lub usztywniona żywicami wełna mineralna), ponadto powinna sięgać powyżej wylewki betonowej i być odpowiednio zabezpieczona przed wilgocią. Dylatację zaleca się także na dużych powierzchniach (ponad 30 m2) lub jeśli płyty mają złożone bądź nieproporcjonalne kształty. Rozszczelnianie takich płyt zabezpiecza beton przed pękaniem. Jeśli taśma brzegowa zostanie źle wyłożona i spowoduje, że podłoga będzie dotykała konstrukcji budynku, wówczas nie będzie miała miejsca, by móc rozszerzać się pod wpływem gorąca i popęka. Na tak przygotowanym podłożu układa się rury ogrzewania wodnego. Mogą być wykonane z tworzyw sztucznych – PE-X (polietylen sieciowany), PB (polibutylen), PP (polipropylen), wielowarstwowe (z wkładką aluminiową) lub miedziane, ponieważ są odporne na wysoką temperaturę. Dobrze byłoby, aby posiadały powłokę antydyfuzyjną, gdyż blokuje ona wpływ tlenu do instalacji, chroniąc ją tym samym przed zagrożeniem korozją. Do podłoża rury przyczepiane są za pomocą specjalnych klipsów, lub szpilek.

Ułożenie rur. Dla uzyskania równomiernego rozkładu ciepła ważny jest sposób ułożenia rur. Są dwa sposoby ich rozkładu – pętlowy (ślimakowy) i meandrowy. Pierwszy zapewnia jednolity rozkład ciepła, drugi zaś daje najsilniejszą moc grzewczą u swojego początku. Z tej przyczyny punkt wyjścia wężownicy meandrowej powinien znajdować się w miejscach z największym ubytkiem ciepła (np. ściany z oknami). Można również ułożyć rury wykorzystując obydwa sposoby – w strefie brzegowej wężownicę meandrową, zaś w pozostałej części pomieszczenia wężownicę pętlową. Przewody w ogrzewaniu podłogowym powinny być oddzielone od siebie na odległość 10–20 cm. Dzięki bliskiemu ich sąsiedztwu można uniknąć różnic ciepła w poszczególnych miejscach podłogi. Podobny odstęp rur utrzymuje się względem ścian, natomiast jeśli nie ma zapewnionej bocznej izolacji cieplnej wówczas odstęp ten powinien wynosić około 50 cm. Faktem jest jednak, że im gęściej ułożymy rury, tym cieplejszą będziemy mieć podłogę. Aczkolwiek warto pamiętać, iż pętla grzewcza nie powinna przekraczać 120 m długości. Z ułożeniem zbyt dużych pętli wiążą się najczęstsze błędy wykonawcze, co z kolei powoduje duże opory przepływu wody. Po ułożeniu rur przeprowadza się próbę ciśnieniową – jest to w gruncie rzeczy próba szczelności – przez dobę utrzymuje się w instalacji ciśnienie na poziomie 0,6 MPa i jeśli wszystko sprawnie działa, można ją pokryć jastrychem (jego warstwa osiąga ok. 7 cm). Dopiero na kilka dni po wyschnięciu betonu można stąpać po podłodze. Jeśli rury są z tworzywa sztucznego wówczas należy utrzymywać w nich ciśnienie o wysokości 0,3 MPa w okresie zastygania jastrychu. Po 28 dniach od wylania tej warstwy należy włączyć ogrzewanie, początkowo na 25°C, potem należy zwiększać temperaturę o 5°C każdego dnia, aż do osiągnięcia właściwej. Co istotne, podłóg nie należy suszyć bardzo gwałtownie (np. przez nadmierne nasłonecznienie), ponieważ może to uszkodzić płytę grzewczą.

TU KUPISZ PEŁNY ASORTYMENT DO OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO

Zaloguj się
Nie pamiętasz hasła? Zarejestruj się
Infolinia 726131316
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl